Dag mama,
Je zit op je stoel bij het raam.
Je zegt; Ik ben zo moe.
Kom maar mama,
ik breng je wel naar
bedje toe.
Ik kleed je uit,
en doe je nachthemd aan.
Ga ik nu slapen,
vraag je mij?
Ik help je in bed,
want zelf kan je dat
niet meer.
Je zegt tegen mij;
Mag ik even naar je kijken?
Ik neem jouw handen
in die van mij en zeg ,terwijl ik
je over je haren strijk;
Ik ben nu de moeder
en jij het kind.
Je kijkt me aan
en fluister;
Is dat zo?
Mijn antwoord hoor je niet meer.
Je slaapt.
Ik ga de kamer uit.
angel of tears: | Zondag, juli 03, 2005 20:34 |
droevig,mooi verwoord. veel sterkte! groetjes |
|
Lia : | Zondag, juli 03, 2005 20:14 |
sterkte........... | |
Irdana: | Zondag, juli 03, 2005 20:13 |
hier schieten woorden mij tekort troost en sterkte knuffels Irdana |
|
adnerb: | Zondag, juli 03, 2005 19:37 |
mooi gedichtje! liefs xxx brenda |
|
Auteur: jackie lokker | ||
Gecontroleerd door: 260580 | ||
Gepubliceerd op: 03 juli 2005 | ||
Thema's: |