Eenzaamheid.
Achter de ramen
schijnen de lichtjes,
de koffie op tafel,
en blije gezichtjes.
Jij staat even stil,
binnenin je hart
is het even
niet meer kil.
Lachende gezichten,
en blije stemmen
is wat door de ramen
je iets kan verlichten.
.
Dan gaan de gordijnen
toch dicht,
en jij
voelt je verloren.
Heel even ,
mocht je
mee genieten
in dat mooie licht.
En denkt;
Was ik maar nooit
geboren!
Auteur: jackie lokker | ||
Gecontroleerd door: michris | ||
Gepubliceerd op: 12 december 2005 | ||
Thema's: |