Met jouw zoveelste traan zagen maar weinigen jou staan, zo inhumaan
Jouw vroegere leven was vol beven, streven en aan de foute vrienden vastkleven
Ook ik wandelde over de eenzame laan, is onze liefde een waan of veilig op de verre maan?
Ontroerend medeleven is mijn streven, geef je mij een kans dit jou jarenlang te geven?
Wantrouwen is jouw levenspad, je moest vaak rouwen om mensen die jou uitjouwen
Ik ga voor jou door het vuur, je kwetsbaarheid is zo puur, als ik je overstuur zie wordt mijn verliefdheid tureluur
Al krijg je nog veel te verstouwen, bij mij word je weer vaak de oude, want ik zal onvoorwaardelijk van je houden
Lacherige buren zullen gluren, maar laat je door die bemoeials niet sturen, want ik behoed je voor hetere vuren
Maar ik twijfel soms in stilte of mijn geduld voor altijd is verguld, omdat ik door blinde liefde ben vervuld?
De tijd zal het leren of ik al jouw kwetsingen kan verteren, of ook met wrede zweren naar jou zal sneren
Wie weet schrik je je later van mij een bult, als mijn ware aard voor jou is onthuld, en is onze liefde dan uitgeluld?
Ik zie beren op de weg, maar onze herinneringen zullen bij mij nooit verweren, tot in de meest wereldwijze atmosferen