Het is een poosje geleden dat ik wat schreef,
Misschien ook een goed teken dat ik druk was,
Voor een poosje weer het gevoel dat ik echt leef,
Ik ben vooruit gegaan, eventjes niet op de plaats een pas,
Een leeftijd bereikt dat ik begin te kiezen,
Wie wil ik om me heen hebben?
Wie mag mijn energie nemen?
Met natuurlijk altijd mijn eigen wil,
Welke 'echte' vrienden wil ik houden?
En welke zal ik uit eigenbelang verliezen?
Het is meer zo dat ik alles nu anders zie,
Ik kan me niet meer om alles druk maken,
Noem het relativeren,
Noem het selectieve empathie,
En ik moet zeggen dat het me makkelijk af gaat,
Wat een openbaring,
Wat een zorgeloos leventje,
Misschien had het eerder gemogen,
En is het voor mijn gevoel nog steeds een beetje laat,
Ik voel me bevrijd,
Van zorgen,
Van onzekerheid,
Maar wat wil je?
Ik word 30,
Zo zie je maar,
Alles komt met de tijd..