herfst
wondermooi
langzaam aan
in geur en kleur
komt herfst er aan
door wind en regen
voel ik wie ik ben
kom ik mezelf weer tegen
het is zo mysterieus
zo puur
zoals de herfst
mijn hart verovert
heel rustig aan
het land betovert
als een symbool
van eeuwig leven
worden de blaadjes
afgegeven
om koude winters
te doorstaan
en daarna weer
in bloei te gaan
wanneer ik heerlijk
binnen zit
is er geen mens
die op me vit
dat het zo zonde is
van 't weer
het mag
dat ik naar binnen keer
zijn lente en zomer
uitgelaten
en herfst en winter
ingetogen
hun knusse sfeer
rust in de straten
geniet ik
stilletjes bevlogen
Pascal Janssen: | Vrijdag, november 06, 2020 06:33 |
Wauw, heel mooi en leest heerlijk vlot weg. Chapeau Aquarel. | |
Aquarel: | Vrijdag, november 06, 2020 05:36 |
Dank jullie wel voor de reacties 💖 Liefs, Aquarel |
|
Clarice: | Donderdag, november 05, 2020 13:16 |
Erg mooi gedicht, Aquarel. Ook heerlijk om buiten wat natuur op te zoeken, gts Clarice | |
september: | Donderdag, november 05, 2020 13:08 |
Mooi gedicht Aquarel. Opgaan en meegaan in het bijzondere van het herfstseizoen. Sfeervol en mooi. Liefs | |
teun hoek: | Donderdag, november 05, 2020 11:45 |
prachtig th | |
Anneke Bakker: | Donderdag, november 05, 2020 10:09 |
Hoe mooi is dit herfstgedicht Aquarel, de aarde rust nu en het afgevallen blad wordt het compost voor de nieuwe lente. Zonnige dag wens ik je. Anneke |
|